Portomarín, unha cidade onde é necesario diferenciar unha historia antiga e unha reconstrución renovada na que permanece a sombra do vello Portomarin medieval inuncado baixo as augas do río Miño.

Os anciáns estaban na marxe dereita do río Miño, un enclave cercado pola luz do Camiño de Santiago.

Na época, tiña dous distritos: San Pedro e San Juan, que totalizar 750 persoas, ambos tiveron as súas igrexas medievais, destacando a importancia da igrexa de San Juan. A principios dos anos 50, un ambicioso proxecto hidroeléctrico, o Portomarín vello é mergullado baixo as augas do río, iniciando así a reconstrución da nova cidade na que eles van elixir o “Monte do Cristo”.

Nesta deslocalización tamén decide sobre transferencia de certos monumentos de pobos antigos como a Igrexa de San Juan, na capela da Virxe das neves, a fachada da igrexa de San Pedro ou o solar de Berbetoros.

Todos estes monumentos fan de Portomarín un dos municipios máis ricos en monumentos románicos.